از دیدگاه های مختلف شامل مشتریان، بانک و شرکت های توزیع کننده ی نقدینگی (CIT)، حالت ایده آل این سوال متفاوت و در بعضی مواقع متناقض خواهد بود. به طور مثال مشتریان خواهان حالت بدون کمبود نقدینگی در دستگاه های خودپرداز هستند، از طرفی بانک ها و شرکت های CIT با افزایش نقدینگی و شارژ خودپردازها زیر بار هزینه های سنگین حمل و نقل، ریسک و … می روند. اما سوال اصلی اینجاست: معیار و خط کش درست و مورد اتفاق همه برای خوب تصمیم گرفتنِ تصمیم خوب چیست؟
درست به مثابه ی یک هواپیما، اگر میزان سوخت هواپیما کم باشد، قادر نخواهد بود به مقصد مورد نظر برسد و اگر بیش از حد ایده آل باشد، هواپیمایی سنگین خواهد بود که هم مصرف سوخت بالا و هم کندی بیش از حدی دارد؛ برای دستگاه های خودپرداز نیز چنین فضایی حاکم است.
در چنین مسئله هایی، بهترین راه کار حرکت از سمت مفاهیم شهودی و کیفی به سمت مفاهیم کمّی، عددی و ریاضی است تا بتوان با داده های حاصل از رفتار مصرف نقدینگی برای هر خودپرداز، روند مصرف نقدینگی مشتریان شعبه و یا خودپرداز در آن منطقه، عوامل و متغیرهای محیطی و جمعیت شناختی، محدودیتهایی نظیر حجم پول نقد قابل دریافت و توزیع در هر روز، محدودیت حجم میزان پول قابل نگهداری در هر خودپرداز، محدودیت تعداد ماشینهای پولرسان و تعداد خودپردار قابل سرویسدهی در هر روز، عدم قطعیت میزان خرج کرد هر دستگاه در روزهای آتی و سایر عوامل موجود، مقدار بهینه و بازه زمانی شارژ هر خودپرداز را به دست آورد.
اهمیت تصمیم گیری داده محور زمانی مشخص تر می شود که تنوع بالای انواع خدمات، مدل درآمدزاییهای متفاوت، سطح سرویسدهی تضمین شده برای مشتریان مختلف و خودپردازهای مختلف داشته باشیم و بخواهیم به صورت پویا و سریع در مورد میزان بهینه ی نقدینگی برای هر خودپرداز تصمیم بگیریم.
با این ساختار مسئله، استفاده از رویکردها و مدل های ریاضی که بتواند پیچیدگی محاسباتی را با در نظر گرفتن همه ی محدودیت ها، پارامترها و متغیرهای زیاد حل کند، بهترین راه آزموده شده و مورد اتفاق شرکت های پیشرو در این زمینه است. چنین مدل های ریاضی بر دو جنبه ی پیش بینی و بهینه سازی تاکید داشته و تلاش می کنند میزان درستی از پول را در زمان درست، برای هر خودپرداز محاسبه و به صورت آنی گزارش کنند.
تجربه نشان داده است، استفاده از این رویکردهای ریاضی محور منجر به کاهش حداقل 20 درصدی در هزینه های سرسام آور حمل و نقل نقدینگی، به عنوان مهترین رکن هزینه های مربوط به شرکت های توزیع کننده ی نقدینگی شده است.
در یک مطالعه ی صورت گرفته در یک شرکت پیش روی مدیریت نقدینگی نیز، استفاده از مدل های پیش بینی و بهینه سازی، منجر به صرفه جویی سالانه 800 الی 1000 دلار به ازای هر خودپرداز شده است.
در فضای کسب و کار بانک و پول ایران نیز ساختار کاملا مشابه ای حکم فرماست و می توان با استفاده از دانش موجود و بومی متخصصان و کارشناسان شرکت پردازش الکترونیک راشد سامانه (پارسا) در این زمینه بهترین راه کارها را برای مدیریت بهینه ی نقدینگی به بانک ها و سایر ذی نفعان مرتبط ارائه کرد.